De Grote Aanroep werd aan de mensheid gegeven door de geestelijke Hiërarchie, de verzameling van die leden van de mensheid die de materie hebben overwonnen, die het doel van zelfbeheersing hebben bereikt via hetzelfde pad dat individuen vandaag de dag bewandelen. De geestelijke Hiërarchie is het resultaat van menselijke activiteit, aspiratie en prestatie; ze is gecreëerd door en uit de mensheid. De leden van de Hiërarchie hebben volledige controle over de persoonlijkheid of het lagere zelf bereikt. Ze zijn niet langer gecentreerd in het geïndividualiseerde bewustzijn, maar zijn de bredere realisatie van het planetaire groepsleven binnengegaan, dat alle stadia omvat, van dat kleine gevoel van sociale verantwoordelijkheid van de man of vrouw die de eerste stappen zet op het pad van spirituele volwassenheid, tot het alomvattende begrip van Christus Zelf.

De Meesters staan bekend als de “Bewakers (of Rentmeesters) van het Plan”. Het Plan is de blauwdruk van het goddelijke Doel, en het is voor alle mensen overal ter wereld. Alleen door de mensheid kan het goddelijke Plan tot stand komen, maar de Hiërarchie werkt volgens geestelijke wetten en dwingt of zet de mensheid nooit onder druk. Individuele vrijheid, met name mentale vrijheid, wordt nooit aangetast.

Het Plan wordt uitgevoerd onder de stuwende kracht van de evolutie zelf. Om de evolutionaire ontwikkeling van de mensheid te bespoedigen, werd de Grote Aanroep in drie fasen verspreid over een periode van negen jaar, inclusief de aardse gebeurtenis van de tweede fase van de Wereldoorlog. Dankzij de samenwerking van Alice Bailey en een Tibetaanse Meester van Wijsheid werden “zeven zeer oude woordvormen” vertaald in “begrijpelijke en adequate” Engelse zinnen.

Van deze zeven woordvormen wordt gezegd dat ze de complete, nieuwe uiting van Christus vormen voor het komende tijdperk van 2000 jaar, en daarom wordt de Grote Aanroep “Christus’ eigen mantram” genoemd.

De Wereldoorlog, die in april 1945 ten einde liep, had een diepgaande uitwerking op de hele planeet. De grootste oorlog in de menselijke geschiedenis had onnoemelijk lijden veroorzaakt, maar had ook letterlijk het menselijk bewustzijn opengescheurd door de vernietiging van oude, versleten instellingen, leefgewoonten en gekristalliseerde gedachtevormen die de mensheid, vooral sinds de Industriële Revolutie, in de ban hadden gehouden van afgescheidenheid en materialisme.

De doodsstrijd van de oorlog en de nood van de hele menselijke familie brachten de Christus in 1945 tot een belangrijke beslissing. Hij nam de beslissing om weer in fysiek contact met de mensheid te komen als de mens zelf de eerste stappen zou zetten naar het tot stand brengen van juiste menselijke relaties; en Hij gaf de wereld een van de oudste gebeden ooit gekend, maar een gebed dat tot dan toe alleen door de meest verheven geestelijke Wezens gebruikt mocht worden. Christus Zelf gebruikte de Grote Aanroep voor het eerst in juni 1945.

Christus is het Hoofd van de geestelijke Hiërarchie van onze planeet: “De Meester van alle Meesters en de leraar van zowel engelen als mensen”. Christus behoort toe aan de hele mensheid, en niet alleen aan de kerken en religies van de wereld. Christus werkt voor alle mensen, ongeacht hun geloofsovertuiging. Hij behoort niet tot de christelijke wereld, net zomin als tot het boeddhisme, het jodendom, het moslimgeloof of het hindoeïsme. Sterker nog, de naam Christus wordt in de Hiërarchie gebruikt als de titel van een ambt en is op geen enkele manier beperkt tot religieuze handelingen, maar heeft betrekking op alle zeven afdelingen van hiërarchisch werk, waarvan religie er slechts één is; de andere zijn bestuur, onderwijs, wetenschap, filosofie, psychologie, cultuur en kunst.

In de Grote Aanroep wordt Christus aangeroepen zoals Hij bekend is bij de Hiërarchie. De Grote Aanroep is bedoeld om niet alleen gebruikt te worden door leden van verschillende religies, maar ook door mensen zonder religieuze overtuiging. Het gebruik van de naam Christus zoals die in de Aanroeping voorkomt, is geen beperking van spiritueel begrip, maar een verruiming. Zo hoort het ook in het nieuwe tijdperk.

De Christus staat bekend als de Wereldleraar, en Hij is dat grote Wezen dat boeddhisten kennen als Heer Maitreya en dat moslims zoeken als Imam Mahdi. Het woord “Christus” (van het Griekse Chrio) en “Messias” (van het Hebreeuwse M&shtahh) betekenen beide “de gezalfde”: gewijd of gezien als heilig.

Deze definitie verwijst naar de rol van de Christus als Avatar: een goddelijke boodschapper die het kosmische principe van Liefde weerspiegelt. Een Avatar is iemand met een uniek vermogen om energie of goddelijke kracht over te brengen. De Sanskrietwortel van “Avatar” betekent letterlijk “afdalend van ver”, wat de gedachte van bescherming van boven overbrengt. Een Avatar is een gebeurtenis en een belichaming van een goddelijk principe of eigenschap die verankering op aarde zoekt. Maar deze behoefte moet door de mensheid worden erkend en aangeroepen, “met een gezamenlijke intentie”, om de neerdaling van een Avatar te bespoedigen.

Het vestigen van een kern van aanhoudende energie is de constante taak van een Avatar, en het werk van een Avatar hangt af van de bereidheid van de mensheid om te reageren. Vaak manifesteert deze behoefte zich pas nadat de mens alle andere middelen heeft uitgeput. Dan zoekt hij een goddelijke Bemiddelaar of Tussenpersoon, en deze hoop en verwachting loopt als een gouden draad door de wereldgodsdiensten.

In werkelijkheid kan de Christus niet terugkeren, omdat Hij altijd al op aarde is geweest. Hij kan alleen opnieuw verschijnen. Zijn schijnbare terugkeer zal dus een uiterlijke, actieve zichtbaarheid in aardse zaken zijn. Toch zijn, zoals we weten, iets zien of iets herkennen twee heel verschillende dingen. Christus zal herkend worden door hen die het vermogen hebben om, op de een of andere manier en op een bepaald niveau, te reageren op Christus’ hoedanigheid, want voor altijd geldt de wet dat gelijke trekt gelijke aan.

Christus zal goddelijke energie overbrengen die een diep verborgen en latent overeenkomstig beginsel in de mensheid zal stimuleren. Allen die juiste menselijke relaties nastreven, zullen automatisch tot Hem verzameld worden, of ze nu tot een van de wereldreligies behoren of niet. De ware volgelingen van de Christus zijn allen die hun medemens liefhebben en geen barrières tussen mensen zien, want het belangrijkste effect van de wederkomst van de Christus zal de stimulering van de geest van inclusiviteit zijn.

De Christus zal geen verkondigers hebben; niemand die zegt “Hij is hier” of “Hij is daar”. De Christus zal gekend worden door allen in wie het Christusbeginsel, dat liefde is, aan het ontwaken is. Het is niet aan de mensheid om de datum voor de verschijning van Christus vast te stellen, of om buitengewone hulp of ongewone verschijnselen te verwachten. De Christus zal onfeilbaar komen wanneer er een zekere mate van vrede is hersteld, wanneer het principe van samen delen op zijn minst de economische zaken beheerst, en wanneer religieuze instellingen en politieke groeperingen de zaken op orde hebben gebracht. Als ons werk goed wordt gedaan, zal Hij komen op de vastgestelde tijd. Hoe, waar of wanneer Hij zal komen, is niet onze zorg, maar “op een uur dat u het niet verwacht, zal Hij komen” (Mattheüs XXIV:44).

Tekenen van Christus’ nadering zijn te zien in de recente en voortdurende “Cyclus van Conferenties” die met name de afgelopen decennia plaatsvond en vaak onder auspiciën van de Verenigde Naties werd gehouden op gebieden als mensenrechten, de behoeften van kinderen en vrouwen, menselijke leefomgevingen, bevolkingsgroei, milieu en ontwikkeling. De aanwezigheid van Christus’ energie is een aantrekkingskracht die samenbindt voor het algemeen belang. Deze geest is steeds zichtbaarder in de bijdrage van de nieuwe groep van werelddienaren, een subjectieve groepering van alle mannen en vrouwen van goede wil die actief werken ten behoeve van het Plan. Op alle gebieden van menselijke activiteit is de nieuwe groep van werelddienaren actief om juiste menselijke relaties tot stand te brengen, wat de fundamentele vereiste is voor de wederverschijning van Christus.

De Grote Aanroep is in wezen Christus’ eigen mantram en de klank ervan heeft zich over de hele wereld verspreid door Christus’ verkondiging ervan en door het gebruik ervan door de Hiërarchie. Elke discipel zou het verspreiden en dagelijks gebruiken ervan tot een belangrijke plicht moeten maken, want de Grote Aanroep kan met grote effectiviteit worden gebruikt, vooral door hen die iets van meditatie afweten en daardoor enige vaardigheid hebben in mentale concentratie en intens focus. De belangrijkste bijdrage van allen die willen helpen de weg van de Christus te bereiden, is de mensheid te leren de Grote Aanroep te gebruiken, zodat deze een wereldgebed wordt en de aanroepende vraag van de mensheid richting geeft.

Aanroeping (invocatie) en de onvermijdelijke reactie, oproeping (evocatie), beschrijven dat mysterieuze iets – uitstraling, stemloze smeekbede, inherente drang naar het licht – dat in alle vormen aangeboren is en de oorzaak is van alle vooruitgang of voortdrijven op het pad van bewustzijnsverruiming en doordringing in het licht. Dit geldt voor een plant die zich een weg baant uit de duisternis van de aarde naar het licht van de zon, voor een kind dat zich onder de levensimpuls bevrijdt uit de schoot van zijn moeder, voor de mens die zich een weg baant naar gebieden van grotere kennis, voor de aspirant en discipel die voortstuwt op de weg van bevrijding, en voor nog grotere wezens die doordringen in gebieden van goddelijk leven die het begrip van de mens te boven gaan. Alles komt tot stand door aanroeping en oproeping, smeekbede en response.

Dit evolutionaire voortdrijven uit de duisternis naar het licht, van het onwerkelijke naar het werkelijke, en van de dood naar de onsterfelijkheid, is een inherente drang in alle vormen. Het ligt ten grondslag aan evolutie en de interactie van oorzaak en gevolg, want we krijgen altijd wat we vragen. De kennis van dit wetenschappelijke feit zal een van de grootste bevrijdende krachten voor de mensheid zijn.

De Grote Aanroep kan met bijzondere doeltreffendheid worden gebruikt door degenen die ten minste enige meditatietraining hebben genoten. De getrainde student kan de Aanroep dus op meerdere niveaus tegelijk gebruiken. Maar de Grote Aanroep is geen meditatieoefening. Het is in wezen een gebed dat het hoogste verlangen, de hoogste aspiratie en de geestelijke behoefte van de ziel van de mensheid zelf samenvat, en het moet met die realisatie in gedachten worden gebruikt.

In de mensheid, het vierde en middelste of bemiddelende rijk binnen de rreks en de verscheidenheid van levens die onze planeet Aarde vormen, komen alle levens en aspecten van de evolutionaire ontwikkeling samen. De ondermenselijke rijken – dierlijk, plantaardig en mineraal – vinden hun voltooiing en de bovenmenselijke rijken hun gelegenheid, want alle bovenmenselijke levens zijn op een gegeven moment via het mensenrijk gegaan.

De grondtoon van onze planetaire Logos, de Heer van de Wereld, die sommigen God noemen, is de MENSHEID, want zij is de basis, het doel en de essentiële innerlijke structuur van al het bestaan. De mensheid zelf is de sleutel tot alle evolutionaire processen en tot een juist begrip van het goddelijke Plan voor onze wereld. Alle levens evolueren naar het menselijke stadium, bevinden zich momenteel in het menselijke stadium of hebben het achter zich gelaten. De uniformiteit van ervaring die dit teweegbrengt, maakt de kunst van contact met het goddelijke en de wetenschap van indrukken vanuit het goddelijke mogelijk. Alles wat op aarde leeft, is, was of zal menselijk zijn.

De drie aspecten of goddelijke vermogens van Geest, Liefde en Wil zijn verankerd in de mensheid zelf – “het centrum dat wij het mensenras noemen”. Hier, en hier alleen, ligt de belofte voor de toekomst, want alleen hier kunnen alle goddelijke kwaliteiten zich uiten en hun vervulling vinden. Alleen door de mensheid, alleen en zonder hulp (behalve door de goddelijke Geest in ieder mens), kan “de deur waar het kwaad verblijft” worden verzegeld. Het is niet God die die deur verzegelt, noch is het de Hiërarchie die het kwaad terugdringt naar de plaats waar het vandaan komt, want de Grote Aanroep verwijst hier naar het kwaad dat zijn oorsprong niet vindt op kosmisch niveau, en daarom buiten het vermogen van de mens om op te lossen, maar naar het kwaad dat zich mag manifesteren in menselijk egoïsme, haat, afgescheidenheid en materialisme. Het is de worstelende, strevende, lijdende mensheid aan wie de taak om de deur te verzegelen is toevertrouwd, en de mensheid, zo wordt ons verzekerd, is voor die taak geschikt. De verantwoordelijkheid van degenen die het meest bedreven zijn in het gebruik van de Aanroep, is om de aangeroepen energieën van Licht, Liefde en Kracht te focussen en te verankeren in het mensenrijk. Vanaf dat moment kan de mensheid de taak overnemen.

Een bezoek aan dat meest occulte boek, het woordenboek, is hier verhelderend. “Mens” komt van het Sanskrietwoord manu, wat “mens” betekent. De wortel van dit woord, man, betekent “denken”. Man betekent dus “denkend wezen” of “iemand die denkt”. Dit is een zeer belangrijk punt, dat niet het seksuele geslacht betreft, maar eerder dat aspect dat alle leden van het mensenrijk gemeen hebben en dat de mensheid zo’n sleutelfactor in de evolutie doet zijn: het denkvermogen.

De eerste strofe van de Grote Aanroeping roept het Licht aan dat zijn oorsprong vindt in het Denken van God – een licht dat ingang zoekt op onze planeet met als doel de verlossing van planetaire substantie door de tussenkomst van het menselijk denkvermogen. Het denkvermogen is wat de mens tot een coherente eenheid van bewustzijn maakt, en het is intelligentie die de basis vormt van afgescheidenheid. Toch is manas – creatieve intelligentie – de sleutel tot het vijfde natuurrijk: de Hiërarchie of het Koninkrijk der Zielen.

Het denkvermogen is zowel een factor van beperking, van afscheiding, als van contact met de innerlijke en hogere rijken. Het denkvermogen registreert indrukken van allerlei aard. De primaire verantwoordelijkheid van de mensheid is om op te treden als een belangrijke invloedrijke agent in relatie tot de drie ondermenselijke rijken – het dierenrijk, het plantenrijk en het mineralenrijk in de natuur. De bestemming van de mensheid is om de exponent, de vertolker of vertegenwoordiger van het denkvermogen van God te zijn. Vandaar de nauwe relatie tussen de eerste strofe, die Licht aanroept vanuit het Denken van God, en de vierde strofe, die het herstel van het goddelijke Plan op Aarde aanroept door de gezamenlijke inspanning van de mensheid. Het is de bemiddelende en verlossende rol van de mens, de denkende, licht registrerende entiteit, waar de Grote Aanroep zich op richt.

Een ras, zoals gebruikt in de Grote Aanroep, betekent een evolutionair stadium. Het mensenras is een van de drie planetaire centra – Shamballa, Hiërarchie en Mensheid – op onze planeet. De nauwe relatie tussen deze drie centra maakt een ononderbroken reeks indrukken mogelijk, waarbij het ene centrum met het andere in verband wordt gebracht en de Wetenschap van Aanroepen en Oproepen wordt ontwikkeld. Shamballa dient als het hoofdcentrum – het centrum van ontvangst en leiding – van onze planetaire Logos; Hiërarchie is het hartcentrum – het centrum van inclusieve liefde, cohesie en de circulatie van levendragende energie; en Mensheid is het keelcentrum en de belangrijkste scheppende kracht op onze planeet.

Het meest opvallende kenmerk van het menselijk ras in zijn huidige evolutiestadium is zijn vermogen tot intelligente gevoeligheid voor indrukken. Het menselijk ras omvat degenen die gevoelig zijn voor indrukken van zowel ‘boven’ als ‘beneden’ de menselijke niveaus. Naarmate de mensheid bedreven raakt in het oproepen van de indrukken van de Hiërarchie, zullen de door de mens geschapen beschavingen en culturen zich steeds meer aan het Plan houden. Hier zien we nog een reden voor het belang van het centrum dat we het mensenras noemen. Het is ook een indicatie van de crisis waarin de mensheid verkeert. De mens bevindt zich nu op een punt waarop het intellect zo sterk is ontwaakt, dat niets zijn voortgang in de kennis nog kan tegenhouden. Kennis die op gevaarlijke wijze gebruikt of op egoïstische wijze toegepast zou kunnen worden, als er niets gedaan zou worden om hem te beschermen.

De persoonlijke wil is datgene wat de illusie in de mens ondersteunt en in stand probeert te houden dat het bestaan gescheiden en onafhankelijk is. De persoonlijke “kleine” wil begiftigt de mens met het instinct tot zelfbehoud en assertiviteit. De wil van de persoonlijkheid wordt bestuurd door het lagere, analytische, vormgebonden denkvermogen, en verlangen is de emotionele tegenhanger van deze wil.

Wanneer het lagere denkvermogen in contact wordt gebracht met het hogere abstracte denkvermogen via de antahkarana – de brug in bewustzijn die wordt gecreëerd door meditatie en dienstbaarheid – wordt de menselijke wil een agent van het Plan en toont hij een toewijding om het Plan koste wat kost te dienen, naarmate dat Plan steeds beter wordt begrepen. De energie van de zuivere wil is zo diepgaand dat alleen een gecoördineerde, toegewijde denker deze kan registreren en hanteren, want de geestelijke wil is een uitdrukking van de Wet van Opoffering.

Er wordt gezegd dat de Grote Aanroep een symbool in de archieven van de Meesters heeft dat het tijdperk of de periode in de menselijke geschiedenis aangeeft waarin deze gebruikt kan en moet worden. Omdat de Aanroep Christus’ eigen mantra is en Zijn volledige uiting voor het Aquarius- of Watermantijdperk, kunnen we aannemen dat de periode waarin deze gebruikt wordt minstens de komende 2000 jaar zal beslaan. Het is een gezamenlijk gebed voor de hele mensheid in het Watermantijdperk en kan daarom zowel als aanroeping als gebed gebruikt worden.

De mensheid heeft een kritiek punt in de evolutie bereikt. De menselijke intelligentie is nu zo sterk ontwaakt dat niets de vooruitgang van de mens naar kennisgebieden kan tegenhouden, die gevaarlijk misbruikt en egoïstisch toegepast zullen worden als er niets wordt gedaan om hem tegen zichzelf te beschermen. De mens moet geleerd worden te reageren op hogere, meer spirituele waarden, anders zal de toenemende mate van integratie van vele miljoenen mensen simpelweg effectiever gericht worden op egoïstische en materialistische doeleinden. De vormkant van manifestatie – denkvermogen, emotie en hersenen – moet in overeenstemming worden gebracht met wijsheid, liefde en een gericht doel.

Het is de verantwoordelijkheid van de mensheid om het Plan van Liefde en Licht op Aarde te implementeren. Hierin zien we de mogelijkheid van Driehoeken, een meditatieactiviteit waarbij groepen van drie personen dagelijks samenkomen in bewustzijn om de Grote Aanroep uit te spreken en de energieën van licht en goede wil te visualiseren die door het planetaire netwerk van alle Driehoeken stralen. Door dit netwerk in bewustzijn kunnen het Licht, de Liefde en de Wil van God uitstromen tot een vollere levendigheid, de transformatie van menselijke levens bevorderen en een tijdperk van juiste menselijke relaties vestigen.

De Grote Aanroep zorgt, als gevolg van het juiste gebruik ervan, voor een geestelijke instroom rechtstreeks naar het hart van de mensheid en vanuit de hoogste bronnen. Door de Grote Aanroep te ontvangen, te gebruiken en te verspreiden, heeft de mensheid deelgenomen aan een kosmische gebeurtenis van enorm belang.

In het komende tijdperk zullen discipelen en mensen met geestelijke aspiraties steeds meer begrip krijgen van de krachtige energie die belichaamd is in “Woorden van Kracht”, zoals de Grote Aanroep. Samen met een begrip van rituelen en gebruikmakend van de kracht van geluid, zal de discipel in de toekomst werken aan de nieuwe wereld en deze helpen te bouwen met haar cultuur en beschaving. Door de klankwaarden, numerologische indicatoren en inherente kracht van Woorden van Kracht, zoals de Grote Aanroep, zal de mensheid uiteindelijk vaardigheid verwerven in het bouwen van de vormen en het produceren van de groepsactiviteiten die het Plan werkelijk uitdrukken. We begrijpen al dat wetenschappelijke formules de meest ingewikkelde en complexe waarheden hebben teruggebracht tot een paar tekens en symbolen. Een woord of woorden kunnen ook “de kracht van belichaming” bieden voor geestelijke waarheden. Zoals de Bijbel zegt: “God sprak en de werelden werden geschapen.” Dat is het geestelijke potentieel dat de Grote Aanroep vervat wanneer deze met precisie wordt gebruikt, met begrip van de goddelijke oorsprong ervan en de zielskwaliteit van ware nederigheid.