Η Μεγάλη Επίκληση δόθηκε στους ανθρώπους από την πνευματική Ιεραρχία, εκείνο το άθροισμα των μελών της ανθρωπότητας που έχουν θριαμβεύσει πάνω στην ύλη και έχουν επιτύχει τον σκοπό της αυτοκυριαρχίας, περνώντας μέσα από την ίδια ατραπό που κάποιοι άνθρωποι βαδίζουν σήμερα, σαν άτομα. Η πνευματική Ιεραρχία είναι το αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας, έφεσης και επίτευξης, ενώ έχει δημιουργηθεί από την ανθρωπότητα και για την ανθρωπότητα. Τα μέλη της Ιεραρχίας έχουν επιτύχει πλήρη έλεγχο της προσωπικότητας ή του κατώτερου εαυτού. Δεν είναι πλέον επικεντρωμένα στην εξατομικευμένη συνείδηση, αλλά έχουν εισχωρήσει σε μια ευρύτερη επίγνωση της πλανητικής ομαδικής ζωής, που περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες, από τη στοιχειώδη αίσθηση κοινωνικής ευθύνης του άντρα ή της γυναίκας που επιχειρεί τα πρώτα βήματα πάνω στο μονοπάτι της πνευματικής ωριμότητας, μέχρι την περιεκτική κατανόηση του ίδιου του Χριστού.

Οι Διδάσκαλοι είναι γνωστοί σαν οι «Θεματοφύλακες του Σχεδίου». Το Σχέδιο είναι η κυανοτυπία του Θείου Σκοπού και είναι για όλους τους ανθρώπους παντού στον κόσμο. Μόνο μέσω της ανθρωπότητας μπορεί το Θείο Σχέδιο να πραγματοποιηθεί, ωστόσο η Ιεραρχία εργάζεται κάτω από πνευματικούς νόμους και ποτέ δεν εξαναγκάζει ή πιέζει την ανθρωπότητα. Η ατομική ελευθερία, και ιδίως η νοητική, δεν παραβιάζεται ποτέ.

Το Σχέδιο πραγματοποιείται από την εξωθητική δύναμη της ίδιας της εξέλιξης. Για να επισπευσθεί η εξελικτική ανάπτυξη της ανθρωπότητας, η Μεγάλη Επίκληση δόθηκε προς τα έξω σε τρία στάδια σε μια περίοδο εννέα ετών, που περιλάμβανε το επίγειο γεγονός της δεύτερης φάσης του Παγκοσμίου Πολέμου. Σαν αποτέλεσμα της συνεργασίας της Αλίκης Μπέιλη και ενός Θιβετανού Διδάσκαλου της Σοφίας, «επτά πολύ αρχαίες λεκτικές μορφές» μεταφράστηκαν με «κατανοητές και επαρκείς» φράσεις στα Αγγλικά.

Αυτές οι επτά λεκτικές μορφές λέγεται ότι αποτελούν την πλήρη νέα εκφώνηση του Χριστού για την ερχόμενη εποχή των 2000 ετών, και γι’ αυτό η Μεγάλη Επίκληση αναφέρεται ως το «μάντραμ του ίδιου του Χριστού».

Ο Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος βρισκόταν προς το τέλος του τον Απρίλιο του 1945, είχε μία βαθιά επίδραση πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μπορεί να ήταν ο μεγαλύτερος πόλεμος στην ανθρώπινη ιστορία και να προκάλεσε ανείπωτο πόνο, ωστόσο απογείωσε κυριολεκτικά την ανθρώπινη συνείδηση, σαν αποτέλεσμα της καταστροφής των παλαιών ξεπερασμένων θεσμών, συνηθειών του τρόπου ζωής και των κρυσταλλωμένων σκεπτομορφών, που είχαν κρατήσει την ανθρωπότητα δέσμια της χωριστικότητας και του υλισμού, ιδιαίτερα από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Η οδύνη του πολέμου και η δυσφορία ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας οδήγησαν τον Χριστό, το 1945, στη μεγάλη απόφαση να έρθει και πάλι σε φυσική επαφή με την ανθρωπότητα, εφ’ όσον οι ίδιοι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να εγκαινιάσουν την εγκαθίδρυση ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Έτσι δόθηκε στον κόσμο μία από της παλαιότερες προσευχές που έγινε ποτέ γνωστή, της οποίας η χρήση μέχρι τώρα δεν επιτρεπόταν παρά μόνον από τα πιο εξυψωμένα πνευματικά Όντα. Ο ίδιος ο Χριστός έκανε χρήση της Μεγάλης Επίκλησης για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1945.

Ο Χριστός είναι ο Αρχηγός της πνευματικής Ιεραρχίας του πλανήτη μας: «Ο Διδάσκαλος όλων των Διδασκάλων και επίσης ο Δάσκαλος αγγέλων και ανθρώπων». Ο Χριστός ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και όχι μόνο στις εκκλησίες και στις θρησκευτικές πίστεις του κόσμου. Ο Χριστός απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική τους πίστη. Δεν ανήκει στον Χριστιανικό κόσμο περισσότερο από ότι στις Βουδιστικές, Εβραϊκές, Μουσουλμανικές ή Ινδουιστικές θρησκείες. Στην πραγματικότητα, το όνομα Χριστός χρησιμοποιείται στην Ιεραρχία ως τίτλος ενός αξιώματος και δεν περιορίζεται σε καμία περίπτωση στη θρησκευτική δραστηριότητα, αλλά αφορά και τα επτά τμήματα του Ιεραρχικού έργου, από τα οποία η θρησκεία είναι μόνο ένα, ενώ τα υπόλοιπα είναι η διακυβέρνηση, η εκπαίδευση, η επιστήμη, η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η κουλτούρα και οι τέχνες.

Στη Μεγάλη Επίκληση, ο Χριστός επικαλείται όπως Αυτός είναι γνωστός στην Ιεραρχία. Η Μεγάλη Επίκληση προορίζεται να χρησιμοποιείται όχι μόνο από μέλη διαφόρων θρησκειών, αλλά και από ανθρώπους χωρίς θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η χρήση του ονόματος του Χριστού, όπως παρουσιάζεται στην Επίκληση, δεν συνεπάγεται περιορισμό, αλλά επέκταση της πνευματικής κατανόησης. Όπως πρέπει να γίνεται στη νέα εποχή.

Ο Χριστός είναι γνωστός ως ο Παγκόσμιος Δάσκαλος και είναι το ίδιο μεγάλο Ον, γνωστό στους Βουδιστές ως Κύριος Μαϊτρέγια και Εκείνος που αναμένεται από τους Μωαμεθανούς ως Ιμάμ Μαχντί. Η λέξη «Χριστός» (από το ελληνικό χρίω) και «Μεσσίας» (από το εβραϊκό Meshach) σημαίνουν αμφότερες «ο κεχρισμένος» –αφιερωμένος ή ξεχωριστός ως άγιος.

Αυτός ο ορισμός υποδηλώνει τον ρόλο του Χριστού ως Αβατάρ· ένας θείος αγγελιοφόρος που αντανακλά την κοσμική αρχή της Αγάπης. Ένας Αβατάρ είναι κάποιος που έχει τη μοναδική ικανότητα να μεταδίδει ενέργεια ή θεία δύναμη. Η σανσκριτική ρίζα της λέξης «Avatar» σημαίνει κυριολεκτικά «τον κατερχόμενο από μακριά» και δηλώνει την ιδέα της άνωθεν προστασίας. Ένας Αβατάρ αποτελεί γεγονός και ενσάρκωση μιας θείας αρχής ή ποιότητας που επιζητεί να αγκυροβολήσει στη Γη. Αλλά αυτή η ανάγκη πρέπει να επιφέρει την αναγνώριση και την επικλητική έκκληση της ανθρωπότητας, καθώς στέκει «με μαζική πρόθεση», προκειμένου να υλοποιηθεί η κάθοδος ενός Αβατάρ.

Η εδραίωση ενός πυρήνα διαρκούς ενέργειας είναι το συνεχές έργο ενός Αβατάρ, η εκτέλεση του οποίου εξαρτάται από την ετοιμότητα της ανθρωπότητας να ανταποκριθεί. Συχνά αυτή η ανάγκη δεν εκδηλώνεται έως όπου (ότου) οι άνθρωποι να έχουν εξαντλήσει όλους τους άλλους πόρους. Τότε αναζητούν έναν θείο Μεσάζοντα ή Διαμεσολαβητή· και αυτή η ελπίδα και προσδοκία διατρέχει σαν χρυσό νήμα όλες τις θρησκείες του κόσμου.

Στην πραγματικότητα, ο Χριστός δεν μπορεί να επιστρέψει, επειδή ήταν πάντα εδώ στη Γη. Μπορεί μόνο να επανεμφανιστεί. Έτσι, η φαινομενική επιστροφή Του υποδηλώνει  ενεργή εξωτερική ορατότητα στις γήινες υποθέσεις. Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, το να βλέπεις και το να αναγνωρίζεις είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Ο Χριστός θα αναγνωριστεί από εκείνους που έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν, με κάποιο τρόπο και σε κάποιο επίπεδο, στη Χριστική ποιότητα, καθώς ισχύει εσαεί ο νόμος ότι τα όμοια έλκονται.

Ο Χριστός θα μεταδώσει θεία ενέργεια που θα διεγείρει μια βαθιά κρυμμένη και λανθάνουσα αντίστοιχη αρχή μέσα στην ανθρωπότητα. Όλοι όσοι αναζητούν ορθές ανθρώπινες σχέσεις θα συγκεντρωθούν αυτόματα γύρω Του, είτε ανήκουν σε κάποια από τις παγκόσμιες θρησκείες είτε όχι. Οι αληθινοί οπαδοί του Χριστού είναι όλοι εκείνοι που αγαπούν τους συνανθρώπους τους και δεν βλέπουν εμπόδια μεταξύ των ανθρώπων, γιατί το σημαντικότερο αποτέλεσμα της επανεμφάνισης του Χριστού θα είναι η διέγερση του πνεύματος της περιεκτικότητας.

Ο Χριστός δεν θα έχει κήρυκες· κανέναν να πει «Είναι εδώ» ή «Είναι εκεί». Ο Χριστός θα είναι γνωστός σε όλους όσους έχουν αφυπνιστεί στη Χριστική αρχή, που είναι η αγάπη. Δεν είναι δουλειά της ανθρωπότητας να ορίσει την ημερομηνία της εμφάνισης του Χριστού, ούτε να περιμένει κάποια εξαιρετική βοήθεια ή ασυνήθιστα φαινόμενα. Ο Χριστός θα έρθει αναπόφευκτα όταν θα έχει αποκατασταθεί σε κάποιο βαθμό η ειρήνη, όταν η αρχή του μερισμού θα έχει τουλάχιστον αρχίσει να ελέγχει τις οικονομικές υποθέσεις και όταν τα θρησκευτικά ιδρύματα και οι πολιτικές ομάδες θα έχουν αρχίσει να καθαρίζουν τα του οίκου τους. Αν το έργο μας γίνει σωστά, Αυτός θα έρθει την καθορισμένη και προορισμένη ώρα. Το πώς, πού ή πότε θα έρθει δεν μας αφορά, όμως «σε ώρα που δεν το περιμένετε, θα έρθει» (Κατά Ματθαίον XXIV 44).

Σημάδια της προσέγγισης του Χριστού μπορούν να παρατηρηθούν στον πρόσφατο και συνεχιζόμενο «Κύκλο των Διασκέψεων» που βρίσκεται σε εξέλιξη, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες και συχνά πραγματοποιείται υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών σε τομείς που προκαλούν ανησυχία, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ανάγκες των παιδιών και των γυναικών, η στέγαση των ανθρώπων, η αύξηση του πληθυσμού, το περιβάλλον και η ανάπτυξη. Η παρουσία της ενέργειας του Χριστού είναι μια ελκτική δύναμη, που συνενώνει για το κοινό καλό. Αυτό το πνεύμα είναι όλο και πιο ορατό στη συμβολή του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, μιας υποκειμενικής ομάδας όλων των ανδρών και γυναικών καλής θέλησης που εργάζονται ενεργά για λογαριασμό του Σχεδίου. Σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, ο νέος όμιλος εξυπηρετητών του κόσμου εργάζεται για την εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων, που αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την επανεμφάνιση του Χριστού..

Η Μεγάλη Επίκληση είναι ουσιαστικά το μάντραμ του Χριστού και ο ήχος της έχει εκπεμφθεί σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω της εκφοράς της από τον Χριστό και τη χρήση της από την Ιεραρχία. Κάθε μαθητής πρέπει να θεωρεί τη διάδοσή της καθώς και την καθημερινή χρήση της ως σημαντικό καθήκον και υποχρέωση, διότι η Μεγάλη Επίκληση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τεράστια αποτελεσματικότητα, κυρίως από εκείνους που γνωρίζουν κάτι από διαλογισμό και έχουν έτσι κάποια ικανότητα στη διανοητική συγκέντρωση και την έντονη εστίαση. Η πιο σημαντική συμβολή όλων όσων θα βοηθήσουν στην προετοιμασία του δρόμου του Χριστού είναι να διδάξουν την ανθρωπότητα να χρησιμοποιεί τη Μεγάλη Επίκληση, ώστε να γίνει μια παγκόσμια προσευχή και να εστιάσει το επικλητικό αίτημα της ανθρωπότητας.

Η επίκληση και η αναπόφευκτη ανταπόκρισή της, η εφέλκυση, περιγράφουν αυτό το μυστηριώδες κάτι –εκπόρευση, άφωνη έκκληση, έμφυτη παρόρμηση προς το φως– που είναι εγγενές σε όλες τις μορφές και, επίσης, αιτία κάθε προόδου ή προώθησης στην ατραπό της επέκτασης της συνείδησης και της διείσδυσης στο φως. Αυτό ισχύει για ένα φυτό που ωθείται από το σκοτάδι της γης προς το φως του ήλιου, για ένα παιδί που αποκολλάται από τη μήτρα της μητέρας του υπό την ώθηση της ζωής, για τον άνθρωπο που εισχωρεί σε σφαίρες μεγαλύτερης γνώσης, για το ζηλωτή και το μαθητή που προωθείται στο μονοπάτι της απελευθέρωσης και για ακόμα μεγαλύτερα όντα που διεισδύουν σε σφαίρες θείας ζωής πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση. Τα πάντα πραγματοποιούνται μέσω επίκλησης και εφέλκυσης, μέσω αιτήματος και ανταπόκρισης.

Αυτή η εξελικτική προώθηση από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό και από το θάνατο στην αθανασία, είναι μια εγγενής παρόρμηση σε όλες τις μορφές. Υποστηρίζει την εξέλιξη και την αλληλεπίδραση αιτίας και αποτελέσματος, γιατί πάντα λαμβάνουμε αυτό που επικαλούμαστε. Η γνώση αυτού του επιστημονικού γεγονότος θα είναι μια από τις μεγάλες απελευθερωτικές δυνάμεις για την ανθρωπότητα.

Η Μεγάλη Επίκληση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα από όσους έχουν τουλάχιστον κάποια εκπαίδευση στη διαλογισμό. Ο εκπαιδευμένος μαθητής μπορεί έτσι να χρησιμοποιήσει την Επίκληση σε διάφορα επίπεδα ταυτόχρονα. Αλλά η Μεγάλη Επίκληση δεν είναι μια άσκηση διαλογισμού. Είναι ουσιαστικά μια προσευχή που συνθέτει την ύψιστη επιθυμία, έφεση και πνευματική απαίτηση της ίδιας της ψυχής της ανθρωπότητας και πρέπει να χρησιμοποιείται έχοντας αυτό κατά νου.

Στην ανθρωπότητα, το τέταρτο και μεσαίο, ή μεσολαβητικό, βασίλειο μέσα στο φάσμα και την ποικιλία των ζωών που συνθέτουν τον πλανήτη Γη, συναντώνται όλες οι ζωές και οι όψεις της εξελικτικής ανάπτυξης. Τα υπανθρώπινα βασίλεια –ζωικό, φυτικό και ορυκτό– βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους και τα υπερανθρώπινα βασίλεια την ευκαιρία τους, διότι μέσω του ανθρώπινου βασιλείου έχουν περάσει κάποια στιγμή όλες οι υπερανθρώπινες ζωές.

Η βασική νότα του πλανητικού μας Λόγου, του Κυρίου του Κόσμου που κάποιοι αποκαλούν Θεό, είναι η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, διότι αυτή είναι η βάση, ο στόχος και η ουσιαστική εσωτερική δομή όλων των όντων. Η ίδια η ανθρωπότητα είναι το κλειδί για όλες τις εξελικτικές διαδικασίες και για την ορθή κατανόηση του θείου Σχεδίου για τον κόσμο μας. Όλες οι ζωές προοδεύουν προς το ανθρώπινο στάδιο, βρίσκονται επί του παρόντος στο ανθρώπινο στάδιο ή το έχουν αφήσει πίσω τους. Η ομοιομορφία της εμπειρίας που αυτό ενσταλάζει καθιστά δυνατή την τέχνη της επαφής με το θείο και την επιστήμη της εντύπωσης από τη θειότητα. Όλα όσα ζουν στη Γη είναι, ήταν ή θα γίνουν ανθρώπινα.

Οι τρεις όψεις ή θείες δυναμικότητες του Νου, της Αγάπης και της Θέλησης είναι ριζωμένες στην ίδια την ανθρωπότητα – «το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων». Εδώ και μόνο εδώ βρίσκεται η υπόσχεση του μέλλοντος, γιατί μόνο εδώ μπορούν όλες οι θείες ποιότητες να εκφραστούν και να βρουν την εκπλήρωσή τους. Μόνο μέσω της ανθρωπότητας, μόνης και χωρίς βοήθεια (εκτός από το θείο Πνεύμα που ενυπάρχει σε κάθε ανθρώπινο ον), μπορεί να σφραγιστεί «η πύλη όπου ενοικεί το κακό». Δεν είναι ο Θεός που σφραγίζει αυτή την θύρα, ούτε η Ιεραρχία που αναγκάζει το κακό να επιστρέψει στον τόπο από τον οποίο προέρχεται, διότι η Μεγάλη Επίκληση αναφέρεται εδώ στο κακό που δεν έχει την προέλευσή του στα κοσμικά επίπεδα, και επομένως είναι πέρα από την ικανότητα του ανθρώπου να το επιλύσει, αλλά στο κακό του οποίου η εκδήλωση επιτρέπεται από την ανθρώπινη ιδιοτέλεια, το μίσος, τον διαχωρισμό και τον υλισμό. Είναι η αγωνιζόμενη, ανατείνουσα και υποφέρουσα ανθρωπότητα στην οποία ανατίθεται το έργο της σφράγισης της πύλης και η ανθρωπότητα, είμαστε βέβαιοι, είναι ικανή για το έργο αυτό. Η ευθύνη εκείνων που είναι πιο έμπειροι στη χρήση της Επίκλησης είναι να εστιάσουν και να αγκυροβολήσουν τις επικαλούμενες ενέργειες του Φωτός, της Αγάπης και της Δύναμης στο ανθρώπινο βασίλειο. Από εκείνο το σημείο, η ανθρωπότητα μπορεί να αναλάβει το έργο.

Εδώ μια επίσκεψη στο πιο απόκρυφο βιβλίο, το λεξικό, είναι διαφωτιστική. Η λέξη «Man» –[στα Αγγλικά, “άνθρωπος” και “άνδρας”]– προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη manu, που σημαίνει «ανθρώπινο ον», η ρίζα της οποίας, man, σημαίνει «σκέφτομαι». Άρα, η λέξη «άνθρωπος» σημαίνει «σκεπτόμενη οντότητα» ή «κάποιος που σκέφτεται». Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, το οποίο δεν αφορά το φύλο, αλλά μάλλον εκείνη την όψη που είναι κοινή σε όλα τα μέλη του ανθρώπινου βασιλείου και που προικίζει την ανθρωπότητα με έναν τόσο βασικό παράγοντα στην εξέλιξη, το νου.

Η πρώτη στροφή της Μεγάλης Επίκλησης επικαλείται το Φως που απορρέει από το Νου του Θεού – ένα φως που αναζητά είσοδο στον πλανήτη μας με σκοπό την αποκατάσταση της πλανητικής ουσίας δια της μεσολάβησης της ανθρώπινης διάνοιας. Ο νους είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο μια συνεκτική μονάδα συνείδησης, ενώ η νοημοσύνη είναι και η βάση της χωριστικότητας. Ωστόσο, το μάνας –η δημιουργική νοημοσύνη– είναι το κλειδί για το πέμπτο βασίλειο της φύσης: την Ιεραρχία ή το Βασίλειο των Ψυχών.

Ο νους είναι συγχρόνως παράγοντας περιορισμού, διαχωρισμού, αλλά και επαφής με τα εσωτερικά και ανώτερα βασίλεια. Ο νους είναι καταγραφέας εντυπώσεων κάθε είδους. Η πρωταρχική ευθύνη της ανθρωπότητας είναι να ενεργεί ως σημαντικός παράγοντας εντύπωσης σε σχέση με τα τρία υπανθρώπινα βασίλεια – το ζωικό, το φυτικό και το ορυκτό βασίλειο της φύσης. Το πεπρωμένο της ανθρωπότητας είναι να είναι ο εκφραστής, ο διερμηνέας ή ο εκπρόσωπος του νου του Θεού. Έτσι, υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της πρώτης στροφής, που επικαλείται το Φως από τη Διάνοια του Θεού, και της τέταρτης στροφής, που επικαλείται την αποκατάσταση του θείου Σχεδίου στη Γη μέσω της συνεργατικής προσπάθειας της ανθρωπότητας. Είναι ο μεσολαβητικός και λυτρωτικός ρόλος του ανθρώπου, της σκεπτόμενης οντότητας που καταγράφει το φως, στον οποίο απευθύνεται η Μεγάλη Επίκληση.

Η φυλή, με την έννοια που χρησιμοποιείται στη Μεγάλη Επίκληση, σημαίνει ένα εξελικτικό στάδιο. Η φυλή των ανθρώπων είναι ένα από τα τρία πλανητικά κέντρα –Σαμπάλλα, Ιεραρχία και Ανθρωπότητα– που υπάρχουν στον πλανήτη μας. Η στενή σχέση μεταξύ αυτών των τριών κέντρων επιτρέπει μια αδιάσπαστη σειρά εντυπώσεων, που συνδέουν το ένα κέντρο με το άλλο και αναπτύσσουν την Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Η Σαμπάλλα λειτουργεί ως το κεφαλικό κέντρο –το κέντρο λήψης και κατεύθυνσης– του πλανητικού μας Λόγου. Η Ιεραρχία είναι το κέντρο καρδιάς – το κέντρο της περιεκτικής αγάπης, της συνοχής και της κυκλοφορίας της ζωοδόχου ενέργειας. Η Ανθρωπότητα είναι το κέντρο λαιμού και η κύρια δημιουργική δύναμη στον πλανήτη μας.

Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει την ανθρώπινη φυλή στο σημερινό στάδιο της εξέλιξής της είναι η ικανότητά της να αντιδρά με ευαισθησία στις εντυπώσεις. Η ανθρώπινη φυλή περιλαμβάνει άτομα που είναι ευαίσθητα στις εντυπώσεις τόσο από τα «ανώτερα» όσο και από τα «κατώτερα» επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης. Καθώς η ανθρωπότητα γίνεται ικανή να επικαλείται την εντύπωση από την Ιεραρχία, οι πολιτισμοί και οι κουλτούρες που δημιουργούνται από τον άνθρωπο θα συμμορφώνονται όλο και περισσότερο με το Σχέδιο. Εδώ πάλι αναδύεται ένας άλλος λόγος για τη σημασία του κέντρου που ονομάζουμε ανθρώπινη φυλή και μια ένδειξη της κρίσης της ανθρωπότητας, γιατί ο άνθρωπος βρίσκεται τώρα σε ένα σημείο όπου ο νους του είναι τόσο έντονα αφυπνισμένος που τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδό του προς τη γνώση, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επικίνδυνα ή να εφαρμοστεί εγωιστικά αν δεν γινόταν κάτι για να τον προστατεύσει.

Η προσωπική θέληση είναι αυτή που υποθάλπει και επιδιώκει να διατηρήσει στον άνθρωπο την πλάνη ότι η ύπαρξη είναι ξεχωριστή και ανεξάρτητη. Η προσωπική «μικρή» θέληση προικίζει τον άνθρωπο με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της αυτοεπιβεβαίωσης. Η προσωπική βούληση κυβερνάται από τον κατώτερο, αναλυτικό, δεσμευμένο από τη μορφή νου, ενώ η επιθυμία είναι το συναισθηματικό αντίστοιχο αυτής της θέλησης.

Όταν ο κατώτερος νους έρχεται σε επαφή με τον ανώτερο αφηρημένο νου μέσω της ανταχκάρανα –της γέφυρας στη συνείδηση που δημιουργείται μέσω διαλογισμού και υπηρεσίας– η ανθρώπινη θέληση γίνεται πράκτορας του Σχεδίου, καταδεικνύοντας μια δέσμευση στην υπηρεσία του Σχεδίου με κάθε κόστος, καθώς αυτό το Σχέδιο γίνεται προοδευτικά κατανοητό. Η ενέργεια της αγνής θέλησης είναι τόσο έντονη που μόνο ένας συντονισμένος, αφιερωμένος στοχαστής μπορεί να την καταγράψει και να την χειριστεί, καθώς η πνευματική θέληση είναι μια έκφραση του Νόμου της Θυσίας.

Η Μεγάλη Επίκληση λέγεται ότι έχει ένα σύμβολο στα αρχεία των Διδασκάλων που υποδεικνύει την εποχή ή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας κατά την οποία μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιείται. Επειδή η Επίκληση είναι η επωδός του ίδιου του Χριστού και η πλήρης έκφρασή Του για την εποχή του Υδροχόου, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η περίοδος χρήσης της θα διαρκέσει τουλάχιστον για τα επόμενα 2000 χρόνια. Είναι μια ομαδική προσευχή για όλη την ανθρωπότητα στην εποχή του Υδροχόου και ως εκ τούτου μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ως επίκληση όσο και ως προσευχή.

Η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο της εξέλιξής της. Η ανθρώπινη νοημοσύνη έχει πλέον αφυπνιστεί σε τέτοιο βαθμό, που τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του ανθρώπου σε τομείς γνώσης που θα χρησιμοποιηθούν επικίνδυνα και εγωιστικά, αν δεν γίνει κάτι για να τον προστατεύσει από τον εαυτό του. Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ανταποκρίνεται σε ανώτερες, πιο πνευματικές αξίες, αλλιώς το ανοδικό στάδιο της ολοκλήρωσης εκατομμυρίων ανθρώπων θα κατευθυνθεί απλώς με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα προς εγωιστικούς και υλιστικούς σκοπούς. Η μορφική πλευρά της εκδήλωσης –νους, συναίσθημα και εγκέφαλος– θα πρέπει να περιέλθει σε αντιστοιχία με τη σοφία, την αγάπη και τον κατευθυνόμενο σκοπό.

Είναι ευθύνη της ανθρωπότητας να εφαρμόσει το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός πάνω στη Γη. Σε αυτό βλέπουμε την ευκαιρία των Τριγώνων, μια δράση διαλογισμού στην οποία ομάδες τριών ατόμων ενώνονται καθημερινά στη συνείδησή τους για να προφέρουν τη Μεγάλη Επίκληση και να οραματιστούν τις ενέργειες του φωτός και της καλής θέλησης να ακτινοβολούν σε όλο το πλανητικό δίκτυο που αποτελείται από όλα τα Τρίγωνα. Μέσω αυτού του δικτύου συνείδησης, το Φως, η Αγάπη και η Θέληση του Θεού μπορούν να διαχύνονται με πληρέστερη ζωντάνια, προάγοντας τον μετασχηματισμό των ανθρώπινων ζωών και καθιερώνοντας μια εποχή ορθών ανθρώπινων σχέσεων.

Ως αποτέλεσμα της ορθής χρήσης της, η Μεγάλη Επίκληση παρέχει μια πνευματική εισροή κατευθείαν στην καρδιά της ανθρωπότητας και από τις ύψιστες πηγές. Με τη λήψη της Μεγάλης Επίκλησης, καθώς και με τη χρήση και διάδοσή της, η ανθρωπότητα συμμετέχει σε ένα κοσμικό γεγονός τεράστιας σημασίας.

Στην επερχόμενη εποχή, οι μαθητές και οι άνθρωποι με πνευματικές προσδοκίες θα κατανοούν όλο και περισσότερο την ισχυρή ενέργεια που ενσωματώνουν οι «Λέξεις Δύναμης», όπως η Μεγάλη Επίκληση. Μαζί με την κατανόηση του τελετουργικού και χρησιμοποιώντας τη δύναμη του ήχου, ο μαθητής του μέλλοντος θα εργαστεί και θα χτίσει τον νέο κόσμο με τον πολιτισμό και την κουλτούρα του. Από τη μελέτη των τονικών αξιών, των αριθμολογικών ενδείξεων και της εγγενούς δυναμικότητας των Λέξεων Δύναμης, όπως η Μεγάλη Επίκληση, η ανθρωπότητα θα αποκτήσει τελικά την ικανότητα να δομεί τις μορφές και να παράγει τις ομαδικές δραστηριότητες που εκφράζουν πραγματικά το Σχέδιο. Ήδη κατανοούμε ότι οι επιστημονικές φόρμουλες έχουν μειώσει τις πιο περίπλοκες και σύνθετες αλήθειες σε λίγα σημεία και σύμβολα. Μια λέξη ή λέξεις μπορούν επίσης να παρέχουν «την ισχύ της ενσάρκωσης» για τις πνευματικές αλήθειες. Όπως λέει η Βίβλος, «Ο Θεός μίλησε και οι κόσμοι δημιουργήθηκαν». Τέτοιο είναι το πνευματικό δυναμικό που περιέχεται στη Μεγάλη Επίκληση όταν χρησιμοποιείται με ακρίβεια, κατανόηση της θεϊκής της προέλευσης και με την ψυχική ποιότητα της αληθινής ταπεινότητας.